Je komt dan een zaal binnen of een privéwoning en gaat ergens zitten. In het middelpunt zit een dame of heer. Iemand die zegt, gerealiseerd te zijn.
Er is ruimte voor stilte en dialoog. De Waarheid staat centraal, want ‘satsang’ betekent immers een samenkomst in Waarheid.
De Waarheid zit daar in gestalte van een mens. Een zogenaamde guru of leraar.
Soms wordt hier misbruik van gemaakt. Misbruik van de goedgelovigheid van de bezoekers. Geld, seks en macht zijn en blijven gevoelige zaken, nietwaar?
Maar laat staan, dat iemand echt gerealiseerd is. Echt een spreker van Waarheid, zoals Jiddu Krishnamurti (1895 – 1986) zelfs zichzelf noemde, al had ie niets met volgelingen en aanbidding!
Nu zit jij daar aan de voeten van een gerealiseerde, welk voordeel schept dat voor jou, als zoeker?
Als we ons niet hechten aan een leraar en de leraar niet uit is op jouw geld, lichaam en toewijding dan… alleen dan… kan er sprake zijn van een ontmoeting in Waarheid, lijkt me! Anders is het een ontmoeting in alles behalve – in – DAT.
Ja, de Waarheid maakt ons vrij.
Waarheid, dat geen kennis is uit een boekje.
De leraar is als een spiegel. Waarin je al je sterke- en zwakke punten mag zien, zonder enig oordeel. Want het oordeel houdt ons gevangen in deze wereld.
‘Vrijheid gaat aan vrijheid vooraf,’zoals Krishnamurti zo mooi formuleerde.
Satsang biedt je uitzicht op Waarheid mocht je deze nog niet gerealiseerd hebben.
En deze realisatie vraagt geen enkele inspanning, omdat je al gerealiseerd bent. Je zoekt als (be)zoeker naar jezelf, terwijl je er al bent. En daar herinnert de(ze) leraar je aan, in liefde naar ik hoop!

Je hebt een baan en toch doe je niets. Je hebt een gezin en toch doe je niets. Je sport en toch doe je niets. … Omdat je er niet mee geïdentificeerd bent.
Kan dat dan?
Dat kan omdat ons ware natuur leegte is. Dat we niemand zijn.
Geen leegte van een doodkist. Geen leegte van rot fruit. Maar de leegte van een groot meer, dat in eenzaamheid ligt in maneschijn.
Als je leeg bent ben je geen ongevoelig persoon. Maar je bent wel in de wereld maar niet van de wereld. Zoals ze zeggen dat goud niet van deze aarde is maar sterrenstof.
Wij zijn gelijk aan God, ja God zelf.
En als God hoef je niets te doen. Jouw aanwezigheid is voldoende. Het feit dat je hier en nu bent.
Maar als je geïdentificeerd bent met de wereld, ben je onderworpen aan al haar acties. 
Er is geen weg dan jijzelf. Dan het feit dat je bent; ‘Ik Ben’.
Alles wat we waarnemen is zoals het is. Een scheet is een scheet en een lach van een kind een lach. Een ongeluk een ongeluk en lekker eten lekker eten. Menselijk gesproken is daar helemaal niets mis mee. Mijn advies is dan ook: Kijk uit met oversteken.
Maar verder kunnen en hoeven we ook niets te doen.
Zoals de wijze man uit Nazareth al zei: Maak je geen zorgen over de dag van morgen. Maak je geen zorgen over wat je dan zult dragen en zult eten. Jouw zorgen kunnen nog geen haar die wit is zwart maken.
Toch was deze man zeer behulpzaam. Hij sprak over een grote liefde voor onze naasten.
Hij zei dat, wanneer je hem zag, God zag! Maar mensen die hem kenden als mens, geboren uit ouders, veroordeelden hem om wat hij beweerde!
Hij zei ook hecht je nergens aan: Want wie zijn leven probeert te behouden, zal het verliezen.
Tegen iemand die hem wilde volgen maar toch eerst nog naar een belangrijke begrafenis wilde, zei hij: ‘Laat de doden de doden begraven!’
Niets is belangrijker dan God. En jij bent op geen enkele manier afgescheiden van hem. Slechts in en door ons hoofd, bestaat er zoiets als afgescheidenheid en de ervaring van ontmoeting.
In God bestaat geen dualiteit, geen actie, geen tijd.
Omarm dus je ware natuur en daar hoef je helemaal niets voor te doen.

Zen staat voor meditatie en het dagelijks leven.
Ooit kreeg een leerling van een zenmeester een draai om zijn oren omdat ie zeurde over zijn werk: dat ie zijn werk niet leuk, interessant genoeg vond. Bij zen gaat het namelijk om dat je leeft met aandacht. Dat je met aandacht handelt. Dus, op die manier staat niet je werk centraal, dat het leuk is of niet.
Bij zen gaat het niet om geloof. Maar om aandacht voor het moment, dat we leven noemen.
Met aandacht bijvoorbeeld de afwas doen.
Een hele bekende zen-uitspraak is dan ook: ‘Het buitengewone, ligt in het gewone.’
Bij zen is ook alles leeg. De volheid ligt bij jou: leef je met aandacht? Zie je bijvoorbeeld de schoonheid van een blad in de wind? … Hoor je wel bewust de insecten in je tuin? … Horen jouw oren nog wel het gelach van kinderen? …
Doe je je werk op de automaat of bewust, met aandacht?
Toch… twijfel ik hier ook aan, aan zen.
Omdat je in mijn ogen er al bent. Natuurlijk lijkt het me slim om, bijvoorbeeld, met aandacht in het verkeer te zitten. Of er te zijn voor je kinderen.
Maar jezelf opsluiten in het concept van ‘aandacht’? … Uren zitten en kijken naar jezelf? …
Ik ben niemand. Kunstjes kunnen tijdelijk leuk zijn maar als levensweg??
Doe ik altijd met alle aandacht de afwas? Wil ik dat wel? Moet ik iets bereiken dan? Of mag ik er gewoon zijn? Kan ik nu vrij zijn?

Zoek en je zult vinden?
Ja, alles wat met het waarnemen te maken heeft.
Misschien zoek je naar een baan of bepaalde kennis ergens van!… Of wil je weten dat er leven na de dood is.
Maar… waarin vindt dat zoeken plaats?
Het filmdoek is natuurlijk niet interessant als je naar een film wilt kijken. Je zegt niet tegen je vriend: ‘Goh, laten we een groot scherm gaan kijken.’
Wie vindt de vraag interessanter dan het antwoord?
Wie vindt de weg belangrijker dan het doel?
Maar JIJ bent er AL.
Maar daar kun je je niet aan hechten. Je kunt je niet hechten aan iets dat je niet kunt observeren, nietwaar?
JIJ bent reeds al vrij maar het denken kan zeggen van niet.
Hecht je nergens aan, is mijn advies. Want dat betreft altijd hetgeen wat waarneembaar is. Maar dat onthechten gaat vanzelf als er sprake is van inzicht. Je hoeft er geen klooster voor in te gaan. Zelfkennis bevestigt dat wat is. DAT wat je werkelijk bent.
Er bestaat geen school voor zelfkennis dan het leven zelf, daar waar jij bent. En waar jij bent, is geen bepaalde plaats.
Toen aan Yeshua werd gevraagd wanneer het Koninkrijk van God zou komen en waar, antwoordde hij met: Het is er al, het is onder ons maar niemand ziet het. … En hij zei: Geloof er niet in, als mensen zullen zeggen, het is daar.
Van het Koninkrijk van God kun je natuurlijk een voorstelling maken in je hoofd maar is dat het waarachtige Koninkrijk? Het is daar waar jij bent. En er is al sprake van gewaarzijn. Maar het kan zijn dat je liever iets zoekt en vindt.
Wat je vindt kan je verliezen maar wat je bent niet.
Ze zeggen dat een goeroe met zijn vinger naar de maan wijst. Valt er dan toch weer iets te vinden?… Misschien moet je wel eerst van alles vinden en ervaren: omdat dat toch in je hoofd zit! Misschien behoor je eerst geheel je denken bewust te worden, in ieder opzicht. Misschien behoor je eerst de partner van je dromen te ontmoeten! Misschien moet je eerst de hemel hebben gezien!
….

Het getuigebewustzijn vertegenwoordigt niemand, want er is niemand.
Zoals een spiegel alles weerkaatst zonder iemand daarbij te zijn.
De mens is wel iemand, naam en vorm.
Maar wat we werkelijke zijn, is Niets.
De mens is beslist niet gevoelloos, heeft beslist behoeften, en dergelijke!
De mens volgt zijn eigen staart, zoals een hond kan doen. De mens kan in de illusie verkeren dat er iemand in hem is.
Maar bewustzijn zelf is niemand. Bewustzijn is oneindig maar als we geïdentificeerd zijn met het lichaam is ons bewustzijn beperkt.
Als de kruik denkt dat de ruimte in de kruik zijn ruimte is. En denkt dat deze ruimte afgescheiden is van de ruimte buiten de kruik. En denkt dat de ruimte kleiner of groter is, dan de ruimte in andere kruiken, is er sprake van identificatie. Want!… het feit wil: als de kruik breekt is er nimmer sprake geweest van een eigen ruimte. Er is in werkelijkheid maar een onverdeelde ruimte. Door niets en niemand te bezitten!
Menselijk gesproken kunnen we van mijn bewustzijn spreken, vanwege de herinnering aan eigen naam en vorm. Maar in werkelijkheid weerkaatst de spiegel alles wat is.
Het getuigebewustzijn is geen beperkt bewustzijn. Ook niet iemands bezit.
God is universeel en oneindig groter dan de schepping.
God is niet iets wat we kunnen bezitten maar wel zijn.
De mens denkt altijd in termen van bezit en geen bezit.
We hebben geen bewustzijn maar zijn bewustzijn.

Ik zeg niet dat het verkeerd is om spirituele boeken te lezen als: de Bhagavad Gita, Een cursus in wonderen, het Nieuwe Testament, de Koran,… et cetera! Maar… men kan er niet meer zonder!…
Het geestelijk voer lijkt niet meer direct tot ons te komen.
Net zoals sommige onder ons drugs gebruiken om ervaringen te hebben.
Wanneer stopt dat alles en leert men zonder kruk staan?
Osho stopte met lezen na zo’n 150.000 boeken te hebben gelezen. Deze man kon blijkbaar echt heel snel lezen!…
Jiddu Krishnamurti las enkel thrillers.
Boeddha verliet zijn rijke bestaan als prins en las daarna mogelijk niets meer. Terwijl boeddhisten over de hele wereld wel grondig studeren.
Jezus las in de synagoge uit de Joodse rollen. Dat was alles, zover we weten.