Je kunt alles geloven wat je wil maar dat maakt van je geloof nog geen waarheid.
Ook wetenschappers geloven, hebben privé-stellingen. Heel makkelijk kan gezegd worden: Dat is niet bewezen! Maar… is het tegendeel dan wel bewezen?
Zelfkennis gaat niet over geloof maar over direct zicht in jezelf: naar jezelf kijken gaat niet in conflict met je omgeving. Je neemt alles waar wat je simpelweg spontaan waarneemt. Je hoeft je dus niet te gaan afzonderen om naar jezelf te gaan kijken. Jij bent onderdeel van alles en alles is een onderdeel van jou en toch… begin je daar waar je bent, hier en nu.
Je hoeft niet je geloof ergens in op te geven. Zelfkennis gaat juist over naar jezelf kijken en dan zie je vanzelf wel wat niet klopt of wel, toch? Geloof vraagt aandacht als geloof in jezelf opduikt, lijkt me! Als je echt geheel vrij bent in het kijken naar jezelf, zul je vanzelf doordringen tot de waarheid van alles wat speelt. Vrijheid gaat aan vrijheid vooraf. We kunnen ons geloof niet zomaar overboord gooien, de kans is dan heel groot dat er een ander geloof voor in de plaats komt.
Iedereen gelooft wel ergens in, al is het in je kind die volgens jou nooit iets verkeerd doet!…
Geloof is geen probleem als we niet bang zijn er echt naar te kijken, te toetsen in de praktijk indien mogelijk!
Geloof gaat over bepaalde ervaring, bepaalde kennis,… maar net te beperkt om het als harde wetenschap door te laten gaan, en net te weinig om het als een echte wetenschappelijke theorie naar voren te brengen, lijkt me!
Misschien geloof je wel dat jouw partij zal winnen, is dat wetenschap?
Omdat je iets niet kunt bewijzen wil het niet zeggen dat zulk geloof in het geheel geen zin kan hebben.
‘Ik geloof dat ik toch de deur niet op het nachtslot heb gedaan,’ dat geloof van ‘wel’ of ‘niet’… Een van die twee valt vanzelf weg, bij het checken ervan. Maar wie niet wil checken gelooft blijkbaar graag en in mijn ogen is geloof niet daarvoor bedoeld. Je kunt natuurlijk ook aan je geloof gehecht zijn geraakt, een gevoel van zekerheid erdoor ervaren, zoals met je kind: dat alles OK is.
Zelfkennis rekent af met al je gehechtheden. En hierop kun je alleen niet vooruitlopen! Alleen nu kun je jezelf kennen. Zelfkennis is geen een of ander zelfbeeld maar verbrandt alles wat het in de weg staat. Dat gebeurt vanzelf. Inzicht is transformatie. Zien is actie.
Geloven doe je niet alleen in de kerk, want dat is simpel omdat zo te denken!

Is direct. Je ziet iets in. Je kijkt ergens naar binnen, wat eerst gesloten voor je was. Je kijkt in iemands keuken, slaapkamer, wc et cetera. Je kijkt direct ergens in, zoals een chirurg de boel open legt en inzicht krijgt.
Inzicht in jezelf hebben is een licht zijn binnen je gedachten, gevoelens en lichamelijke ervaring.
Je ziet wat je ziet, je hoort wat je hoort, je voelt wat je voelt.
Er is niemand die ziet, er is enkel zien. Zien geeft zelf licht, is licht. Noem dat intelligentie. Of gewaarzijn.
Als je iets wil zien, ga je volgens mij voorbij aan wat er nu speelt. Want gewaarzijn is reeds het geval.
Je bent hier en nu. Als er iets te zien valt, is dat nu. ‘Niet morgen maar nu.’
Inzicht is wat je bent, sommigen noemen dat ook wel Ik Ben.
En denk nu niet dat Ik Ben ergens van afhankelijk is.
Als het zoeken stopt, ‘openbaart’ Ik Ben als nimmer afwezig.

‘God’ is niet bedacht door wetenschappers of door bijgelovigen.
God is de klop op de deur, Dat te realiseren wat niet van deze wereld is.
Hij richt zich persoonlijk tot ieder individu op aarde! God ziet geen massa mensen. Ziet geen nummers. Ziet enkel iemands hart kloppen of niet. God zoekt zichzelf in de wereld: enkel liefde!

Gaat niet over hoe wij denken over Europa of welke voetbalpartij de beste is.
Gaat niet over lekker eten en drinken of vakantie vieren.
Gaat niet over geslachtsverandering of botox.
Gaat niet over dierenleed of varkenspest.
…
Als je kijkt naar jezelf, kijk je niet naar buiten naar een ander. Zie je je eigen onzinnigheid, afgunst, liefde en haat!
Zelfkennis laat je afdalen in de duisterste tombe van je wezen!
Zelfkennis is geen uitnodiging tot een of ander oordeel over jezelf, maar juist een uitnodiging tot liefde, liefdevolle aandacht!
Liefde zegt niet dat iets goed is of niet maar laat alles simpelweg zijn eigen verhaal vertellen over zichzelf, zoals een spiegel niet jouw gezicht beoordeelt. Maar zonder enig respect de feiten weergeeft. We leren door het licht dat aanwezig is in ons leven, hoe wil je anders kijken naar jezelf?

Ik Ben het antwoord.
Het antwoord is Ik Ben.
Ik Ben gaat over niets en niemand. Gaat niet over een bepaalde theorie of godsdienst.
Ik Ben vraagt geen relatie, want hoe ga je een relatie aan met jezelf?
Ik Ben is nergens aan onderworpen of een verlengstuk van, zoals van het brein.
Jij bent aanwezig, deze aanwezigheid is een feit. Deze aanwezigheid lijkt ergens aan onderworpen te zijn. Zonder denken, voelen en lichaam geen Ik Ben? Ik Ben die Ik Ben. Heeft bewustzijn een oorsprong of enkel dat, wat je bewust bent?
Kan er iets zijn zonder oorsprong, zonder beweging, zonder verandering?
Als bewustzijn geen oorsprong heeft maar eeuwig, oneindig en volkomen onafhankelijk is, dan kan het niet van deze wereld zijn. Wel in de wereld maar er niet van!…