Mediteren heeft meer met gewaarzijn en verwerken te maken en gebed met gericht bewustzijn. Een beetje te vergelijken met het verkeren in de zijn-modus of de doe-modus.

Mediteren is de kunst van het nietsdoen en gebed de kunst van het iets doen.
Als er helemaal geen weg ergens meer naar lijkt te leiden, dan kan nietsdoen een uitkomst zijn of gebed!
Even helemaal nietsdoen. De staat van niet-weten.
Bij gebed weet je over het algemeen wat je wel wil, bijvoorbeeld: genezing.
Veel mensen hebben niets met gebed! Maar geloven daarentegen wel in Jezus als verlichte leraar. Maar hij bad!….
Gebed is ons innerlijk dialoog met God, het licht der wereld. Bij meditatie observeer je juist dat.
Aan de ene kant kun je helemaal nietsdoen. En is het goed simpelweg keuzeloos de feiten gewaar te zijn. Aan de andere kant incarneren we keer op keer om juist dat te doen, waarin we oprecht geloven wat bijdraagt aan een betere samenleving.